بازيافت نخاله هاي ساختماني حاصل از تخريب ساختمانها، ايده اي است كه در سال هاي گذشته جهت ارتقاي شاخص هاي زيست محيطي و پيشگيري ازانتشار آلودگي به ذخاير آب و خاك و همچنين هواي شهرها مطرح شده است. بدين معني كه بكارگيري سنگدانه هاي حاصل از بازيافت از يك سو با مصرف نخاله هاي انباشت شده در طول سال هاي گذشته اثر سودمندي بر محيط زيست خواهد داشت، از سوي ديگر، استفاده اين مصالح در مصارف عمراني، كاهش برداشت از معادن سنگدانه هاي طبيعي و حفظ اين منابع براي آيندگان را نيز ميسر مي كند.
در اين مطالعه با تهيه طرح هاي مخلوط آزمايشگاهي كنترل با رده هاي مقاومتي C40 ،C25 و C15 و جايگزيني مقادير 50 % و 100 %از مصالح طبيعي با سنگدانه هاي بازيافتي در هر گروه از طرح ها، ميزان افت هر يك از پارامترهاي مقاومت فشاري، مقاومت كششي، درصد جذب آب اوليه و نهايي اندازه گيري و گزارش گرديد و مقايسه بين مقادير افت هر يك از پارامترها در نتيجه جايگزيني مقادير مشابه مصالح بازيافتي در بتن هاي با رده هاي مقاومتي انجام گرفت.
به منظور شبيه سازي هر چه بيشتر برنامه آزمايشگاهي با انباشت هاي موجود نخاله هاي ساختماني موجود در حاشيه شهرها و در نتيجه امكان پذير ساختن تعميم نتايج اين مطالعه به شرايط واقعي، سنگدانه هاي بازيافتي مورد استفاده در اين تحقيق از نخاله هاي حاصل از تخريب يك ساختمان مسكوني تهيه شده است.
نتايج اين مقاله بصورت كلي نشان مي دهد كه با ارتقاي رده هاي مقاومتي بتن از C15 به C25 و C40 ،افت عملكرد ناشي از جايگزيني سنگدانه هاي بازيافتي، شدت مي گيرد. البته ميزان افت عملكرد بتن در پارامترهاي خواص مكانيكي و جذب آب متفاوت بوده و يكسان نمي باشند. اما كمترين كاهش مقاومت فشاري و كششي و افزايش جذب آب در نتيجه جايگزيني 50 و 100 درصد سنگدانه طبيعي با مصالح بازيافتي مربوط به نمونه هاي ساخته شده با طرح C15 اندازه گيري شده است. كه اين كاهش خواص مكانيكي و افزايش جذب آب با افزايش رده بتن، بيشتر و بيشتر مي گردد.
بنابراين نتيجه نهايي قابل گزارش در اين مقاله تاكيد بر بكارگيري سنگدانه هاي بازيافتي در بتن هاي با رده هاي مقاومتي پايين و كاربردهاي بتن غيرسازه اي يا غيرمسلح مي باشد.