بازیافت نخاله های ساختمانی حاصل از تخریب ساختمانها، ایده ای است که در سال های گذشته جهت ارتقای شاخص های زیست محیطی و پیشگیری ازانتشار آلودگی به ذخایر آب و خاک و همچنین هوای شهرها مطرح شده است. بدین معنی که بکارگیری سنگدانه های حاصل از بازیافت از یک سو با مصرف نخاله های انباشت شده در طول سال های گذشته اثر سودمندی بر محیط زیست خواهد داشت، از سوی دیگر، استفاده این مصالح در مصارف عمرانی، کاهش برداشت از معادن سنگدانه های طبیعی و حفظ این منابع برای آیندگان را نیز میسر می کند.
در این مطالعه با تهیه طرح های مخلوط آزمایشگاهی کنترل با رده های مقاومتی C40 ،C25 و C15 و جایگزینی مقادیر ۵۰ % و ۱۰۰ %از مصالح طبیعی با سنگدانه های بازیافتی در هر گروه از طرح ها، میزان افت هر یک از پارامترهای مقاومت فشاری، مقاومت کششی، درصد جذب آب اولیه و نهایی اندازه گیری و گزارش گردید و مقایسه بین مقادیر افت هر یک از پارامترها در نتیجه جایگزینی مقادیر مشابه مصالح بازیافتی در بتن های با رده های مقاومتی انجام گرفت.
به منظور شبیه سازی هر چه بیشتر برنامه آزمایشگاهی با انباشت های موجود نخاله های ساختمانی موجود در حاشیه شهرها و در نتیجه امکان پذیر ساختن تعمیم نتایج این مطالعه به شرایط واقعی، سنگدانه های بازیافتی مورد استفاده در این تحقیق از نخاله های حاصل از تخریب یک ساختمان مسکونی تهیه شده است.
نتایج این مقاله بصورت کلی نشان می دهد که با ارتقای رده های مقاومتی بتن از C15 به C25 و C40 ،افت عملکرد ناشی از جایگزینی سنگدانه های بازیافتی، شدت می گیرد. البته میزان افت عملکرد بتن در پارامترهای خواص مکانیکی و جذب آب متفاوت بوده و یکسان نمی باشند. اما کمترین کاهش مقاومت فشاری و کششی و افزایش جذب آب در نتیجه جایگزینی ۵۰ و ۱۰۰ درصد سنگدانه طبیعی با مصالح بازیافتی مربوط به نمونه های ساخته شده با طرح C15 اندازه گیری شده است. که این کاهش خواص مکانیکی و افزایش جذب آب با افزایش رده بتن، بیشتر و بیشتر می گردد.
بنابراین نتیجه نهایی قابل گزارش در این مقاله تاکید بر بکارگیری سنگدانه های بازیافتی در بتن های با رده های مقاومتی پایین و کاربردهای بتن غیرسازه ای یا غیرمسلح می باشد.